شعری در وصف کاوی ها

مو نه از نسل آریایی و نه عربم

مو کاوی اصیل بنی سمیلسم

مو از نتیجگان حاج حسین و عبدلیم

گفتم که بگم مو کیم،

الان سیتون ایگم از کاویل

از جونل برنو به دست و یلل

از حاج حسین و اسب دول دولش

از عبدلی و تیر خلاصی یلش

از حاج عباس پلنگ کشو،دلش

تاته خوت ایدونی تعریف ندادم منش

از حاج حسین که وقتی قدم اینا ری زمین

زمین از ترسش سر به فلک اینا

بگم سی دشمنل کاویل

که فکر نکنن اتحاد نسی بین بچیل

اینو گفتم که فکر بد نیفته من سرل

مو نه اهل لافمو نه اهل بیتم

سیت بگم به  طالیفم خیلی اینازم

تاته ما همه دست به تفنگیم و گوش به فرمان

پس خیال بد نفرما

داداشی ما هم گاهی میخوایم ساکت باشیم

اما اسلحه تو جیب پسر عموها و خارشت تن دشمنا نمیزاره

اگه تا سه نصف شب بیداریم

چون که عضو گروه خاندانیم

کاویم و اصیلم به هیچ کس باج نمیدم